2 Μαΐ 2013

Διπλή γιορτή

Του Δημήτρη Καμπούρογλου
Λογοτέχνης, ακαδημαϊκός, δικηγόρος και ποιητής

Μια χρονιά, όταν ακόμα οι Έλληνες ήταν υπόδουλοι στους Τούρκους, έτυχε να γιορτάσουν την ίδια μέρα οι χριστιανοί τη Λαμπρή τους και οι Τούρκοι το Μπαϊράμι τους. Έτσι έτυχε.

Σε μια γειτονιά της Αθήνας, του Μεγάλου Σαββάτου, αφού οι χριστιανοί έκαναν Ανάσταση και τελείωσε η εκκλησία, η γριά κλησάρισσα της Αγίας Σωτήρας κλείστηκε μέσα στο κελί της. Διπλοαμπάρωσε την πορτίτσα της κι έβαλε, για καλό και για κακό, από πίσω και το φορτσέρι της, γεμάτο μ’ όλο της το νοικοκυριό, γιατί το τούρκικο ξεφάντωμα μπορούσε να ξεσπάσει πάνω της.

Έξαφνα, χτυπά τρεις φορές η πόρτα: τακ, τακ, τακ. Άλλες τρεις φορές χτύπησε και η καρδιά της κλησάρισσας. «Αν είσαι χριστιανός, να σε πολυχρονά ο Μεγαλοδύναμος. Μα και Τούρκος αν είσαι, πάλι καλώς όρισες», είπε μέσα της.
— Άνοιξε γρήγορα, γειτόνισσα, και μη φοβάσαι, εγώ είμαι.
— Μπα! Εσύ ’σαι γειτόνισσα; Και τι γυρεύεις τέτοιαν ώρα;

Η πορτίτσα του κελιού άνοιξε. Το κατάλευκο γεροντάκι, η κλησάρισσα, καλωσόρισε μια γριά μουσουλμάνα φιλενάδα της, που καθόταν μέσα σ’ ένα χάλασμα της γειτονιάς. Η πορτίτσα ξανάκλεισε.

Η μουσουλμάνα μιλάει πρώτη:
— Τώρα που ησύχασε ο κόσμος όλος και οι χαροκόποι τραβήχτηκαν στα σπίτια τους, ήρθε κι εμένα η σειρά μου να γιορτάσω το Μπαϊράμι μου στο τρυπόσπιτό μου μέσα. Έκαμα ν’ απλώσω πάνω σε κάτι πέτρες ό,τι μου ’δωκαν οι αγάδες της γειτονιάς και τότε σε συλλογίστηκα, καημένη γειτόνισσα, κλεισμένη καταμόναχη, στο κελί σου, τέτοια χρονιάρα μέρα που ξημερώνει για σας τους χριστιανούς. Σε ψυχοπόνεσα, τύλιξα πάλι τα φαγιά που είχα μπροστά μου και είπα μέσα μου: «Φτωχές είμαστε κι οι δύο. Ας πάω να γιορτάσουμε μαζί· αυτή τη Λαμπρή της κι εγώ το Μπαϊράμι μου». Ξεκίνησα λοιπόν και ήρθα.

Κι ακούμπησε το μικρό της δέμα πάνω στο τραπέζι του κελιού.

Σηκώνεται τότε η κλησάρισσα γελαστή και ψάχνει μέσα στην κασέλα της. Βγάζει ένα κόκκινο αυγό και το δίνει στη μουσουλμάνα. Το παίρνει εκείνη μ’ ευχαρίστηση μεγάλη, σηκώνει το χέρι της ψηλά, το παρατηρεί γύρω γύρω στο φως του λυχναριού με χαρά μικρού παιδιού και το θαυμάζει σαν κάτι σπάνιο και περίφημο πράμα.

Η γριά κλησάρισσα πλησιάζει σιγά σιγά, κάθεται κοντά της κι άξαφνα κάνει τσακ μια και της το σπάζει με το άλλο κόκκινο αυγό, που είχε κρυμμένο στο άλλο της χέρι, ξεκαρδισμένη στα γέλια για το κατόρθωμά της.

Το κελί είναι μισοσκότεινο. Το λυχνάρι μόλις και φέγγει. Ζυγώνουν κοντά, μάγουλο με μάγουλο τα δυο γεροντικά κεφάλια, κάτασπρο το ένα, κατάμαυρο το άλλο, και φιλιούνται...

ΒιβλίαΠάσχα

Το έθιμο του σουβλίσματος του αρνιού

Από τη Nasia28
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί σουβλίζουμε το αρνί; Ε, τότε διαβάστε το παρακάτω κείμενο για να σας λυθούν οι απορίες!

Σε πολλά είναι εθνικιστής και τοπικιστής ο Έλληνας, αλλά στο φαΐ βάζει μπόλικο νερό στο κρασί του. Όπως την τελευταία Κυριακή των Απόκρεω έχει καθιερωθεί να καταναλώνουμε μακαρονάδες (ιταλικό έθιμο) και την ημέρα των Χριστουγέννων γαλοπούλες (αμερικάνικο), έτσι και την Κυριακή του Πάσχα δε διστάσαμε καθόλου να καθιερώσουμε, εδώ και αιώνες, το εβραϊκό έθιμο της κατανάλωσης ενός αρνιού. Ο οβελίας, το παραδοσιακό αρνάκι που το βλέπουμε να στριφογυρνάει στη σούβλα κάθε Κυριακή του Πάσχα και το ’χουμε συνδέσει με την εθνική μας παράδοση, δεν είναι τίποτε άλλο από μια εβραϊκή γιορτή που προσαρμόστηκε στα ελληνοχριστιανικά δεδομένα για να γεμίσει το στομάχι μας μ’ ένα ακόμα παραδοσιακό λαχταριστό έδεσμα.


Η λέξη Πάσχα στα ελληνικά δε σημαίνει τίποτα. Πρόκειται για παραφθορά μιας λέξης με εβραϊκή και αραμαϊκή προέλευση (πεσάχ) και σημαίνει «ξεφεύγω», «προσπερνώ». Συμβολίζει το τέλος της μακρόχρονης δουλείας των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο και την έξοδό τους προς τη γη Χαναάν, τη γη της Επαγγελίας.

Σύμφωνα με το βιβλίο της Εξόδου στην Παλαιά Διαθήκη, η δέκατη και τελευταία πληγή που επεφύλαξε ο Θεός στους Αιγύπτιους, για τις οποίες είχε προειδοποιήσει ο Μωυσής τον Φαραώ, ώστε να πειστεί και να επιτρέψει την έξοδο, ήταν η θανάτωση από Άγγελο Κυρίου όλων των πρωτότοκων γιων των Αιγυπτίων, αλλά και των πρωτότοκων ζώων τους. Κάθε εβραϊκή οικογένεια έπρεπε να θυσιάσει ένα νεαρό αρνάκι ή κατσικάκι, χρονιάρικο, για να ευλογηθεί από τον Θεό όλο το κοπάδι. Το σφάγιο πρέπει να ήταν αρσενικό και αρτιμελές, δεν έπρεπε να σπάσει κανένα κόκαλο και με το αίμα του έβαφαν παραδοσιακά τις πόρτες των σπιτιών, ώστε να αναγνωρίζει ο Άγγελος τα εβραϊκά σπίτια και να μη σπέρνει τον θάνατο.



Από τότε η γιορτή του Πεσάχ εξελίχθηκε σε μια από τις σπουδαιότερες των Ιουδαίων. Παραδοσιακά γιορτάζεται ακόμα και σήμερα στην πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, την 14η του μήνα Αβίβ. Πρόκειται για δείπνο κι όχι για γεύμα και όσοι μετέχουν σ’ αυτό πρέπει να είναι ντυμένοι κι έτοιμοι σαν να πρόκειται να ταξιδέψουν. Πασχαλινό δείπνο ήταν, φυσικά, και ο Μυστικός Δείπνος του Ιησού με τους δώδεκα μαθητές του.

Στη χριστιανική λατρεία το Πάσχα μεταφέρθηκε για λίγες ημέρες (γιορτάζεται την πρώτη ημερολογιακή Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας), έτσι ώστε να υπάρχει μια γιορτινή αλληλουχία με το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού, του «αμνού του Θεού», όπως τον είχε αποκαλέσει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Απέκτησε, βέβαια, και άλλο συμβολισμό, πλέον δείχνει το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή και από τη λύπη στη χαρά.

Το ψήσιμο, πάντως, του αρνιού στη σούβλα είναι παραδοσιακό ελληνικό έθιμο και μάλιστα της ηπειρωτικής Ελλάδας (στα Επτάνησα π.χ. που είχαν κατεξοχήν δυτικές επιρροές δεν υπήρχε το έθιμο μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες). Η συγκεκριμένη τεχνοτροπία ανάγεται στους βοσκούς της ελληνικής υπαίθρου, οι οποίοι παραδοσιακά γιόρταζαν το Πάσχα στα χειμαδιά και δεν είχαν χτιστούς φούρνους ώστε να ψήσουν το αρνί. Η σούβλα, λοιπόν, ήταν ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος ψησίματος, αφού δεν απαιτούσε εγκαταστάσεις, παρά μόνο μια φωτιά, ένα μυτερό κλαδί και δύο διχάλες στο έδαφος για να συγκρατούν τη σούβλα.


Διατροφή
ΠΗΓΗ: Κείμενο του Αργύρη Παγαρτάνη στο flowmagazine.gr

1 Μαΐ 2013

Καλαμάκια

Από τον Anthony12 και την Ποκαχόντας10
Μαθητής της έκτης τάξης, μαθήτρια της πέμπτης τάξης

Στην Ελλάδα το κρέας σε καλαμάκι είναι κάτι πολύ γνώριμο και όλοι το έχουμε δοκιμάσει συνοδευόμενο συνήθως από μια φέτα ψωμί.



Άραγε στον υπόλοιπο κόσμο γνωρίζουν τα καλαμάκια; Μήπως αντί για κρέας έχουν άλλες «λιχουδιές» στα καλαμάκια τους; Ρίξτε μια ματιά στις φωτογραφίες για να δείτε τι θεωρούν γρήγορο και νόστιμο φαγητό στον δρόμο άλλοι πολιτισμοί.


Καλαμάκια με πεπόνι



Διάφορα «ζουζούνια» σε καλαμάκι



Σαύρες και ιππόκαμποι σε καλαμάκι



Αστερίες σε καλαμάκι



Γαύροι σε καλαμάκι



Φράουλες και μπανάνες με επικάλυψη ζάχαρης



Καλαμάκια με αβγά



Μπανάνα στη σχάρα


Ελπίζουμε να μην αηδιάσατε με μερικά όπως εμείς!

Άνθρωποι – ΛαοίΔιατροφή
ΠΗΓΗ: otherside.gr

Παραδοσιακά τραγούδια του Πάσχα

Από τη Zoe01
Μαθήτρια της έκτης τάξης

Από τα Καλάβρυτα δύο παραδοσιακά τραγούδια της «νιας» εβδομάδας:

Τέτοια ώρα ήταν χτες,
τέτοια και παραπροχτές
που γινόνταν οι χοροί
διπλοτριπλογυριστοί.
Και στη μέση του χορού
σταυραϊτός καθότανε.
Στο Θεό ευχιότανε
και παρακαλιότανε:
Αναστημένε μου Χριστέ,
άγιε και αληθινέ
Δώσ’ μου σήμερα φτερά
να χυθώ, να αρπάξω μια...

Σήμερα μέρα τ’ Αϊ-Γιωργιού,
σήμερα αλλάζει ο κόσμος.
Σήμερα στα Καλάβρυτα,
γίνεται πανηγύρι
Κι απ’ τα τραγούδια τα πολλά
και τα πολλά ντουφέκια,
λαβώσαν τη Γιαννάκαινα
μες στο δεξί της χέρι
και στο μικρό το δάχτυλο
που ’χε την αρρεβώνα...

Στον Πύργο της Ηλείας χορεύουν και τραγουδούν:

Πυργιανός είν’ ο χορός
Πυργιανές χορεύουν μπρός
Και στη δίπλα του χορού
Πυργιανήν εφίλησα.
Κι ήταν ο άντρας της εκεί,
που της πήρα το φιλί...
Άντρα μου περήφανε
μη σου κακοφαίνεται.
Το φιλί δεν φαίνεται...!


ΠΗΓΗ: koutouzis.gr

Το Πάσχα σε Ευρώπη και Αμερική

Από την blue blue
Μαθήτρια της Α΄ Γυμνασίου

Πιστεύω ότι όλοι ξέρετε τα έθιμα και τις παραδόσεις της Ελλάδας οπότε αποφάσισα να βρω έθιμα και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες και την Αμερική.

Φινλανδία

Για τους Φινλανδούς το Πάσχα είναι η γιορτή της άνοιξης, της νέας ζωής, της αναγέννησης. Στη Φινλανδία έχουν διάφορες πασχαλινές παραδόσεις. Μία εβδομάδα πριν την Κυριακή του Πάσχα, τα παιδιά ντύνονται πασχαλινοί λαγοί, γάτες, κ.ά. Μαζεύουν κλαδιά από τα δέντρα που ανθίζουν πρώτα την άνοιξη και τα στολίζουν με πολύχρωμα χαρτιά και χορτάρια. Επισκέπτονται τους γείτονες, τους φίλους, τους παππούδες, τους συγγενείς, τους δίνουν τα στολισμένα κλαδιά και τους λένε ένα πολύ παλιό, παραδοσιακό ποίημα που εύχεται «Ευτυχία». Το άτομο που παίρνει το στολισμένο κλαδί δίνει γλυκά στο Παιδί-Λαγό.

Την ημέρα του Πάσχα οι οικογένειες γιορτάζουν με αρνί, χρωματιστά αβγά και άλλα φαγητά, τα δε παιδιά τρώνε σοκολατένια αβγά που έχουν ένα παιχνίδι-έκπληξη μέσα. Επίσης διακοσμούν τα τραπέζια με ανοιξιάτικα λουλούδια και μεγαλώνουν χορτάρια σε μικρά δοχεία, γιατί συνήθως τον Απρίλιο δεν υπάρχουν χορτάρια στους χιονισμένους κήπους.



Την Κυριακή των Βαΐων οι άνθρωποι χαιρετούν τους συγγενείς και φίλους τους ακουμπώντας τους ελαφρά με την «virpovitsa» —στολισμένα κλαδιά ιτιάς— για να τους ευχηθούν καλή τύχη. Επίσης τα παιδιά ντυμένα μάγισσες πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι απαγγέλλοντας ποιήματα για καλή τύχη με αντάλλαγμα χρήματα και γλυκά. Ιστορίες και μύθοι μαγείας αποτελούν μέρος της ευρέως γνωστής λαϊκής παράδοσης στη Φινλανδία. Οι μάγισσες πετούν μεταξύ Μ. Παρασκευής και Κυριακής του Πάσχα. Σε κάποια μέρη της δυτικής Φινλανδίας παραμένει ακόμη το έθιμο να ανάβουν φωτιές για να ξορκίσουν τη δύναμη των μαγισσών.

Το παλαιότερο και αναμφίβολα πιο ασυνήθιστο παραδοσιακό φινλανδικό πιάτο είναι το mämmi, ένας σκούρο καφέ χυλός που γίνεται με νερό και βύνη σίκαλης. Ψήνεται σε χαμηλό φούρνο και σερβίρεται με κρέμα και ζάχαρη.

Δανία

Πριν από το Πάσχα τα παιδιά φτιάχνουν γράμματα διακοσμημένα με διάφορα χρώματα ή χειροτεχνίες κομμένες με ψαλίδι και μέσα σε αυτά τα γράμματα εκτός από ευχές ζωγραφίζουν τόσες τελείες όσα είναι τα γράμματα του ονόματός τους. Το άτομο που παίρνει το γράμμα πρέπει να μαντέψει ποιος του το έστειλε. Εάν μαντέψει σωστά, παίρνει ένα δώρο που είναι ένα σοκολατένιο αβγό ή κάτι ανάλογο. Εάν μαντέψει λάθος, πρέπει να δώσει ένα δώρο.



Τα παιδιά παίζουν και κρυφτό με τα σοκολατένια αβγά. Οι γονείς τα κρύβουν στο σπίτι ή στον κήπο και εκείνα πρέπει να ψάξουν να τα βρουν.

Αγγλία

Το Μ. Σάββατο το βράδυ, την ώρα που τα παιδιά πάνε για ύπνο, κρύβουν οι μεγάλοι σοκολατένια αβγά μέσα στο σπίτι και στον κήπο και το πρωί της Κυριακής τα παιδιά αρχίζουν το κυνηγητό του Πασχαλινού Αβγού. Τους λένε ότι τους τα έφερε ο Λαγός του Πάσχα.



Οι οικογένειες τρώνε μαζί την Κυριακή του Πάσχα συγκεντρώνεται γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι και τρώνε ψητό μπούτι αρνιού. Τη Μ. Παρασκευή τρώνε ψάρι αφού είναι η ημέρα που πέθανε ο Χριστός.

Στην Αγγλία, παλιά, η παράδοση ήταν να πηγαίνουν όλοι στην εκκλησία φορώντας τα καλύτερά τους ρούχα και ιδιαίτερα οι γυναίκες να φορούν ειδικά καπέλα που λέγονταν πασχαλινά μπονέ και να κάνουν μία παρέλαση με αυτά τα καπέλα. Η γυναίκα με το ωραιότερο καπέλο κέρδιζε ένα έπαθλο.

Γαλλία

Στη Γαλλία το Πάσχα σημαίνει την επιστροφή της άνοιξης. Είναι το σύμβολο της βλάστησης που γεννιέται στην αρχή της άνοιξης. Επίσης ο λαγός είναι ένα σύμβολο παγανιστικό που συμβολίζει τη γονιμότητα.

Κατά τους καθολικούς θρύλους, οι καμπάνες φεύγουνε από τη Ρώμη τη Μ. Πέμπτη και ξαναγυρίζουν την Κυριακή του Πάσχα. Στον δρόμο τους σκορπίζουν αβγά σε κήπους και σε σπίτια.



Το Πάσχα είναι η ευκαιρία για μικρούς και μεγάλους να φάνε πολλή σοκολάτα. Σοκολάτα σε διάφορα σχήματα και μεγέθη, αβγά, κοτόπουλα, καμπάνες, ψάρια. Τα παιδιά έχουν μεγάλη χαρά γιατί ψάχνουν αυτούς τους θησαυρούς από σοκολάτα και ζάχαρη που τους έχουν κρύψει οι γονείς τους προσεκτικά. Ένα είναι σίγουρο: έχει τελειώσει η μετάνοια και το κρέας εμφανίζεται πάλι στο τραπέζι, είναι «το Πάσχα του κρέατος, της σάρκας» όπως το ονόμαζαν στον Μεσαίωνα.

Στο τραπέζι της αφθονίας υπάρχουν: αρνί είτε σαν κρέας είτε σαν πατέ, χοιρινό, αβγά ομελέτα ή βραστά χρωματιστά και γλυκά με βάση το αβγό.

Στη Γαλλία το πρωινό γεύμα του Πάσχα είναι η ευκαιρία να μοιράζεται η οικογένεια ένα ψητό πόδι αρνιού που συνοδεύεται από φασόλια και από βραστά αβγά που είναι διακοσμημένα με ζωγραφιές.

Γερμανία

H Μ. Παρασκευή είναι η πιο θλιβερή ημέρα γιατί πέθανε ο Χριστός και πολλοί Γερμανοί πάνε στην εκκλησία το βράδυ αυτό.

Η ημέρα του Πάσχα γιορτάζεται από τις οικογένειες με διαφορετικούς τρόπους, συνήθως τρώνε όλοι μαζί ένα όμορφο πρωινό γεύμα ή ένα brunch σε όμορφα στολισμένα τραπέζια, ενώ τα παιδιά ψάχνουν για κρυμμένα δώρα όπως σοκολατένια αβγά.



Το σύμβολο του Πάσχα είναι ο λαγός σε όλες του τις παραλλαγές, φτιαγμένος από σοκολάτα, κερί, κρύσταλλο, πορσελάνη ή γυαλί, για δώρο στους φίλους και τους συγγενείς.

Επίσης το πρωί της Κυριακής του Πάσχα οι περισσότεροι Γερμανοί πάνε στην εκκλησία και ανταλλάσσουνε κάρτες με πασχαλινές ζωγραφιές και με ευχές.

ΗΠΑ

Η περίοδος του Πάσχα αρχίζει με τη σαρακοστή που είναι 40 ημέρες μετάνοιας και νηστείας για πολλές Εκκλησίες.

Την Κυριακή του Πάσχα οι περισσότερες οικογένειες έχουν ένα επίσημο δείπνο με γαλοπούλα, ζαμπόν, πουρέ, σαλάτα, ψωμί και πίτες.



Το Μ. Σάββατο οι γονείς και τα παιδιά βάφουν αβγά σε διάφορα χρώματα και τα βάζουν σε καλάθια. Οι γονείς κρύβουν τα αβγά έξω από το σπίτι και τα παιδιά παίρνουν τα άδεια καλάθια και ψάχνουν να βρουν τα αβγά για να ξαναγεμίσουν. Μαζί με τα αβγά συνήθως είναι κρυμμένα και διάφορα γλυκά. Οι γονείς τους τους λένε ότι ο Γίγαντας Λαγός του Πάσχα τους έκρυψε τα αβγά για να τα βρούνε. Όμως ο λαγός του Πάσχα αφήνει αβγά και λιχουδιές μόνο για τα καλά παιδιά.

Ιταλία

Στην Ιταλία οι εορτασμοί του Πάσχα ποικίλουν από περιοχή σε περιοχή παραμένοντας σε γενικές γραμμές πιστοί στη χριστιανική εκκλησία.

Κάθε μικρό χωριό έχει τις δικές του εκδηλώσεις για να θυμάται τα Πάθη και την Ανάσταση του Χριστού και κάθε περιοχή έχει τον δικό της ξεχωριστό τρόπο για να ετοιμάζει τα τυπικά φαγητά του Πάσχα.



Το Πάσχα ακολουθεί μετά τη σαρακοστή κατά τη διάρκεια της οποίας δεν τρώνε κρέας. Τις τελευταίες ημέρες πριν την Κυριακή του Πάσχα συμβαίνουν διάφορες τελετουργίες που υπενθυμίζουν τα Πάθη του Χριστού σύμφωνα με την καθολική εκκλησία, αφού οι περισσότεροι Ιταλοί είναι καθολικοί.

Την Κυριακή του Πάσχα ετοιμάζουν το πασχαλινό αρνί, ευλογούνται τα σπίτια, μοιράζουν αβγά και γλυκά σε σχήμα περιστεριού. Τα αβγά συμβολίζουν τη ζωή που ξαναγεννιέται και επειδή το Πάσχα συμπίπτει με την άνοιξη, συμβολίζει και την αναγέννηση της φύσης.

Σε πολλές περιοχές της Ιταλίας την αυγή της Μ. Παρασκευής οι γυναίκες πάνε στην εκκλησία σερνόμενες στα γόνατα. Συγχρόνως λένε προσευχές και μάλιστα πολλές από αυτές τις προσευχές είναι πολύ παλιές.

Ισπανία

Στην Ισπανία η Μεγάλη Εβδομάδα αποτελεί την κορύφωση της σημαντικότερης θρησκευτικής γιορτής. Η πιο χαρακτηριστική εικόνα που βλέπουμε κάθε χρόνο στην τηλεόραση είναι από τις παραδοσιακές λιτανείες, στις οποίες πιστοί περιφέρουν στους δρόμους των πόλεων ομοιώματα του Εσταυρωμένου ή της Παναγίας.



Άνοιξη και Πάσχα έρχονται μαζί στην Ισπανία. Αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας ολόκληρη η καθολική Ισπανία τιμά με παραδοσιακά ήθη και έθιμα τα Πάθη του Ιησού και την Ανάσταση. Ένα από πιο χαρακτηριστικά πασχαλινά έθιμα στην Ισπανία είναι οι λιτανείες που έχουν παράδοση αιώνων. Διοργανώνονται από τις αδελφότητες, στα ισπανικά cofradías, σε όλη την Ισπανία και συγκεντρώνουν χιλιάδες κόσμου που θέλουν να τις δουν από κοντά. Λέγεται δε ότι μαζί με την Ιταλία η Ισπανία είναι η μόνη καθολική χώρα στην Ευρώπη όπου οι παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα του Πάσχα τηρούνται τόσο πιστά.






ΑμερικήΕυρώπη/Ταξίδια
ΠΗΓΗ: ;

blue blue

Η blue blue κατοικεί στη Νότια Αθήνα. Στην πέμπτη δημοτικού (2010/11) υπήρξε μέλος του Δήμου Αστερούπολης με το ψευδώνυμο Blue Star.

Στη συνέχεια, τον Μάιο του 2013, ξεκίνησε τη συνεργασία της με το ΠΟΔήΛΑΤΟ.

blue blue

Οι αναρτήσεις τηςΟι συνεργάτες μας

30 Απρ 2013

Πασχαλινά αστεία

Από τη Nasia28
Μαθήτρια της έκτης τάξης

1
Ένα αρνί και μια αγελάδα συζητούν:
— Αρνάκι, θες να βγούμε την Κυριακή του Πάσχα;
— Δεν μπορώ, έχω γύρισμα!

2
Λέει το γουρουνάκι στο αρνί:
— Καλό Πάσχα!
Και απαντά το αρνί:
— Δε μας παρατάς κι εσύ;

3
Δυο πρόβατα συζητούν για τη ζωή και τα μεγάλα ερωτήματα της ύπαρξης, οπότε ρωτάει το ένα το άλλο:
— Εσύ πιστεύεις στη ζωή μετά το Πάσχα;

4
Μην κανονίσεις τίποτα για το Πάσχα, σου έχω σχέδια! Όλο θα γυρνάς! Όλα τα μάτια θα είναι καρφωμένα πάνω σου! Πες μου μόνο το ύψος σου για να σ’ αγοράσω σούβλα. Καλό Πάσχα!

5
Ο νονός ρωτάει τον Τοτό:
— Τοτέ, δε μου λες, πώς θέλεις το πασχαλινό σου αβγό;
— Θέλω να είναι μεγάλο όσο και το κεφάλι σου, νονέ! Αλλά να έχει και κάτι μέσα!

Και ένα αίνιγμα

Μας αλλάζουνε το χρώμα όταν έρθει η Λαμπρή.
Μας στολίζουν σε καλάθια κι είμαστε όλα μαζί.
Μας τσουγκρίζουν και μας σπάνε όσοι θέλουν να μας φάνε
και μετά όλοι με χαρά εύχονται «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ».

Τι είναι;

ΑστείαΠάσχα
ΠΗΓΕΣ: asteiakia.gr, nipiagogoi2011kastor.blogspot.com

▼ Διαβάστηκαν περισσότερο την τελευταία εβδομάδα