Από τη Fofikos1406
Μαθήτρια της έκτης τάξης
Μια φορά και έναν καιρό, ήταν δυο πλανήτες ο Φωτεινούλης και ο Σκοτεινούλης. Ο Φωτεινούλης ήταν ένας κίτρινος, ζεστός, καμαρωτός καμαρωτός, όμορφος πλανήτης. Όλοι τον αγαπούσαν. Ενώ όμως ο Σκοτεινούλης ήταν ένας γκρι, μίζερος πλανήτης που δεν τον ήθελε κανένας... Μια μέρα λοιπόν, ο Φωτεινούλης είπε στον Σκοτεινούλη:
— Μα γιατί είσαι τόσο στεναχωρημένος;
— Εμένα κάνεις δε με θέλει...
— Φυσικά και σε θέλουν. Τώρα που εγώ θα πάω να κοιμηθώ βγες εκεί έξω να σε θαυμάσουν και μην κρύβεσαι.
— Σίγουρα;
— Φυσικά, κάνε με περήφανο.
— Μα εγώ δεν είμαι σαν εσένα για με θέλουν οι άλλοι...
— Όλοι είμαστε διαφορετικοί. Ο καθένας έχει τη χάρη του.
— Έχει μια λογική...
— Ουφ νύσταξα, βγες τώρα να σε θαυμάσουν.
Όταν λοιπόν ο Φωτεινούλης έπεσε για ύπνο, γιατί ήταν κουρασμένος από την πρωινή βάρδια, ο Σκοτεινούλης βγήκε έξω και εντυπωσίασε. Όλοι τον κοιτούσαν με την ίδια απορία πού ήταν τόσο καιρό, ήταν τόσο όμορφος, τόσο μεγάλος. Κανείς δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω του...
Έτσι λοιπόν τον Σκοτεινούλη τον ονομάσανε Φεγγάρι, και τον Φωτεινούλη Ήλιο. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι και το φεγγάρι δεν ήταν πια δυστυχισμένο αλλά λαμπερό και με αυτοπεποίθηση. Κάθε βράδυ λοιπόν το φεγγάρι έβγαινε και ο ήλιος κοιμόταν και το πρωί γινόταν το ανάποδο. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Διαφορετικότητα
ΕΙΚΟΝΕΣ: lascosasdejuampa1.blogspot.com, de.clipartlogo.com
