Όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (ΗΠΑ) αγωνίστηκε τη δεκαετία του ’60 υπέρ της φυλετικής ισότητας ανάμεσα σε μαύρους και λευκούς, αγωνίστηκε για δικαιώματα που θεωρητικά ήταν ήδη εγγυημένα από τα Ηνωμένα Έθνη εδώ και δύο περίπου δεκαετίες.
Όταν ο Νέλσον Μαντέλα όρθωσε το ανάστημά του για να υπερασπίσει την κοινωνική δικαιοσύνη τη δεκαετία του ’90, η χώρα του (Νότια Αφρική) είχε ήδη συμφωνήσει να καταργήσει τις διακρίσεις εναντίον του μαύρου πληθυσμού πριν περίπου 40 χρόνια.
Νέλσον Μαντέλα
Όσοι μάχονται σήμερα ενάντια στα βασανιστήρια, τη φτώχεια και τις διακρίσεις δεν είναι γίγαντες ή... υπερήρωες. Είναι άνθρωποι. Παιδιά, μητέρες, πατέρες, δάσκαλοι, άτομα που σκέφτονται ελεύθερα και αρνούνται να μείνουν σιωπηλά. Που συνειδητοποιούν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι ένα μάθημα Ιστορίας, δεν είναι λόγια σε μια σελίδα, δεν είναι λόγοι, διαφημίσεις ή καμπάνιες δημοσίων σχέσεων. Είναι επιλογές που κάνουμε κάθε μέρα ως ανθρώπινα όντα, είναι μια ευθύνη που όλοι μοιραζόμαστε.
Πού αρχίζουν, λοιπόν, τα οικουμενικά δικαιώματα;
Οπουδήποτε κοντά στο σπίτι μας, σε μέρη τόσο κοντινά που δεν μπορούμε να τα βρούμε στον χάρτη. Ωστόσο, αποτελούν τον κόσμο του καθημερινού ατόμου· τη γειτονιά όπου ζει, το σχολείο ή το πανεπιστήμιο που πάει, το εργοστάσιο, το αγρόκτημα ή το γραφείο όπου δουλεύει...
Αυτά είναι τα μέρη όπου κάθε άντρας, γυναίκα και παιδί αναζητά ίση δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες, ίση αξιοπρέπεια, χωρίς διακρίσεις. Μόνο όταν αυτά τα δικαιώματα σημαίνουν κάτι σ’ αυτά τα μέρη, τότε θα σημαίνουν κάτι παντού...
ΠΗΓΗ: gr.humanrights.com
ΕΙΚΟΝΕΣ: politismos1@facebook, thebigidea.co.nz, kaleidoskopio-ea.blogspot.com (επιμέλεια: podilato98.blogspot.com)
ΕΙΚΟΝΕΣ: politismos1@facebook, thebigidea.co.nz, kaleidoskopio-ea.blogspot.com (επιμέλεια: podilato98.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου